Zoektocht naar verandering en houvast
[Zoals bij de uitgever deze bloemlezing beschreven staat]
Dit boek snijdt een vraagstuk aan dat steeds belangrijker wordt in de global village waarin we leven. We trekken de wereld over, we migreren binnen en buiten onze landsgrenzen en zijn met vele anderen op velerlei wijze verbonden. De moderne technologie van Skype, WhatsApp en Facebook draagt er ook aan bij dat we footloose worden. Voor moderne burgers worden de vragen ‘Wat is ons thuis en waar voelen we ons thuis?‘ steeds belangrijker. ‘Wat betekent deze dynamiek voor ons leven en voor de beweeglijkheid van onze identiteit?’ Thuis, thuiskomen, onthechten en vervreemd raken zijn hedendaagse thema’s. Voorspelbaarheid in onze levensloop maakte plaats voor levenslopen met onverwachte wendingen, soms ontwrichting, stijgingen of een val. We veranderen en soms past ons oude (t)huis dan niet meer.
We begeven ons in steeds meer werelden tegelijkertijd: geografisch, sociaal-cultureel, economisch, professioneel en persoonlijk.
Ons thuisgevoel is aan de wandel.
Hoe vinden we dan in de voortdurende verandering houvast?
Welke gewoonten en vaardigheden hebben we nodig om wereldburger te zijn, maar ook een thuis te vinden en niet vervreemd te raken?
In deze bundel nemen tien auteurs uit diverse disciplines ons mee in een essay over hun afkomst en aankomst, terwijl zij tegelijkertijd hun vakoog slijpen in hun beschouwingen over vreemd en thuis zijn, hun professie en persoonlijke leven en hoe deze op elkaar inwerken. Daarnaast tonen drie portretten hoe de wereld een speelveld is geworden waar wordt gewonnen en verloren.
Gezamenlijk laten deze bijdragen de meerwaarde zien van migreren, loslaten en thuisraken. Het is cruciaal om in de snel veranderende eenentwintigste eeuw verhalen te (blijven) scheppen van thuis in metafysiche zin, waardoor er ruimte blijft om in te leven. Deze essays, gelardeerd met persoonlijke ervaringen, bieden inzicht in identity work dat van iedereen vraagt om thuis en vreemd steeds weer opnieuw betekenis te geven.
De essay van Bea Lalmahomed
Bea Lalmahomed, pedagoog en deskundig in eervraagstukken, laat op ervaringsgerichte wijze zien hoe drie generaties vrouwen in het proces van immigratie uit India naar Suriname en Nederland door grote verandering van leefomgeving geleidelijk meer ruimte en agency kunnen verwerven. Bij aankomst in Nederland werkte Bea aan haar opleiding en had ze een baan om de overtocht van haar broers en zussen naar Nederland mogelijk te maken. Met eigenzinnigheid en humor stak zij direct de handen uit de mouwen. In het begin had zij heimwee naar Suriname: ‘Ik wilde terug naar huis, naar de tropen.’ Zij schrijft haar essay aan de hand van haar familiegeschiedenis. Haar verhaal is tegelijkertijd een ode aan haar moeder. Bea en haar ouders vingen in Nederland een aantal jaren tezamen aan huis slachtoffers op van geweld. Ze beschrijft de ondernemingszin, het doorzettingsvermogen en de moed van vrouwen in haar familie en de manier waarop zij de migratiekansen hebben benut.